به رنگ گیلاس

سفره ام را روی گل های دشت پهن می کنم....طعم عسل می دهد آب کوزه ام....عطر شالیزار می دهد بوی دانه های برنج.... و شبنم باران، نمناک می تراود از نانم....

به رنگ گیلاس...

سلام برادرجان. حالت خوب است؟ بانوی خانه ات خوب است؟ بهار زندگی ات سبز است؟ دوباره روی اجاق خانه برایت شیرینی و کیک می پزد که صبحگاهان یک تکه از ماه، کنار فنجان چایت میل کنی؟ کبوترهای آشیانه ات، سیده ف به رنگ گیلاس...

خواب تو را دیدم....خواب می دیدم در آغوش سبزت خوابم و از آسمان آبی چشم هایت و از برق نگاهت،ستاره می چیدم و در غروب رنگارنگ چشم هایت،کنار دریای پرعطوفت وجودت و در هوای ابری آسمان نگاهت،بادبادک های قرمزم را هوا کردم.

به رنگ گیلاس...

به باغ می روم.... و کنار جوی آب فرش حصیر فیروزه ای ام را  روی گل های باغ پهن می کنم، که بیایی و میان عطر گلها من را در آغو شت بگیری و بفشری و به چشمهای آهویی ام که خلقت سبز خدا و نقاشی آهوی بیشه زار ا به رنگ گیلاس...

گفتی بگویم از بهاری سبز، از باغبانی پیر، از بیل و داسی سبزاز انقلابی که امامی داشت....از رنج های مردم کشور، از مشت های مرگ بر دشمنتوصیف سرخ رنگ پیراهن، از لاله های پرپر میهنباید بگویم از شقایق ها، از به رنگ گیلاس...

کم کم شب فرا می رسد و صدای جیرجیرک ها از پشت پنجره به داخل اتاق می آید و بوی عطر ریحان ها از باغچه درون حیاط می پیچد و دست سبز شمعدانی روی فرش کنار باغچه زیر نور مهتاب برایمان سفره پهن می کند و کلاغ ا به رنگ گیلاس...

صبح رسید....گل من بیدار شو....گلبرگ ها را کنار بزن....از رختخواب مخمل سبز بهارت بلند شو....بیا از رودخانه ای که روبروی کلبه یمان جاریست، دست و رویت را بشوی و بیا به دشت تا برایت از قوری گل قرمزی چای بریزم و برایت روی بال های پروانه از شهد گل ها عسل بچینم، و من با دامن آبی گلدارم می آیم،کنارت می نشینم،سرت را روی دشت پر از گل دامنم بگذار،آرام کمی زیر نور آفتاب دشت،روی گل های دامنم بخواب....تا کمی در آغوشم نوازشت کنم.

به رنگ گیلاس...

ابری نیست هوای شبستان گوهرشاد که نم بگیرد آسمان چشم هایش.خورشید حاجات از پشت گلدسته ها و گنبد زرد طلا آرام به پشت کوه های حوالی خراسان رفت.شب که می شود، خادم ها بر وسعت سبز صحن، فرش های گلدار قرمز را به رنگ گیلاس...

جایت سبز گلبرگ سبزم...‌عطر شالیزارهای برنج در جاده های شمالگان پیچیده است،خدانگهدار آقای مهربان کوچه های خراسان، امام رضا جان.سلام دریا، ساحل کنار ساری، درود بر تو ای موج.سلام مزارع سرسبز، گل های زرد به رنگ گیلاس...

به ماه می نگرم، یاد مهربانی ات می افتم.مهربان من....به چراغ های رنگارنگ میان درخت ها می نگرم، یاد تو می افتم.چقدر خوبی تو...که هرچه خوب.‌‌..هرچه عشق...هرچه بهار می بینم،یاد تو می افتم.به یادت باز چراغانی می کنم درخت های حیاط را و گلبرگ های گل های محمدی را برگ برگ میکنم و کنار فنجان چایت می چینم،تا از عطوفت دست هایم عطر محبت نوش جان کنی.

به رنگ گیلاس...